مسیرها و سرنوشت جیوه اصل نقره ای در محیط های آبی مهم است زیرا جیوه معدنی در آب ها، رسوبات و خاک های تالاب به متیل جیوه تبدیل می شود.
متیل جیوه سمی است و در حیوانات غلیظ است. بیشتر قرار گرفتن انسان در معرض جیوه و خطرات سلامتی آن ناشی از مصرف غذاهای دریایی و آب شیرین است.
فرآیندهای اصلی چرخه جیوه به طور کلی برای همه سیستم های آبی مشابه است.
جیوه غیر آلی به شکل محلول یا ذرات، شکل غالب جیوه در اکثر آب های دریایی و شیرین است.
جیوه عنصری گازی محلول کمتر از 30 درصد از کل جیوه موجود در آب را تشکیل می دهد. متیل جیوه اغلب در سطوح کمی وجود دارد، اما در برخی تنظیمات ممکن است به 30 درصد از کل جیوه برسد.
در محیط های آب شیرین و ساحلی، جیوه معدنی عمدتاً در رسوبات به متیل جیوه تبدیل می شود. در اقیانوس باز، این تبدیل تا حد زیادی در اعماق متوسط 200-1000 متر در ستون آب انجام می شود.
جیوه به دو صورت از سیستم های آبی از بین می رود:
- هنگامی که جیوه معدنی به جیوه عنصری کاهش می یابد، می تواند دوباره به جو منتشر شود.
- هنگامی که جیوه معدنی به ذرات موجود در آب متصل می شود، می تواند به سرعت ته نشین شده و در رسوبات مدفون شود.
دفن عمیق در رسوبات اقیانوسی یکی از مسیرهای اصلی است که توسط آن جیوه از محیط فعال بیولوژیکی حذف می شود.
این تصویر نشان می دهد که چگونه غلظت جیوه در موجودات زنده در طول زنجیره غذایی بزرگ می شود. جیوه متصل به رسوبات آب در معرض تبدیل میکروبی به متیل جیوه است.
متیل جیوه وارد زنجیره غذایی آبزیان در جلبک ها و میکروارگانیسم ها می شود و به بالاترین غلظت خود در ماهی های ماهی خوار (به عنوان مثال ماهی تن و کوسه ها) و پستانداران و پرندگان ماهی خوار می رسد.
